Oddam muła w dobre ręce

„Jestem już na emeryturze. Wzrok ok. Węch ok. Trochę łamie mnie w kościach .

Nie mam za co żyć, a do pracy już się nie daję. Rodzina mnie nie utrzymuję. Wylądowałem na śmietniku w mało znanym mi miejscu. Żywię się resztkami i czekam na śmierć.

Ale czy che tak umierać?

Czy ktoś mnie przygarnie?

Od trzech dni stoi pod moim domem, przy śmietniku muł.

Zobaczyłam go w czwartek wieczorem.

• O, zobacz muł – mówię do znajomego
• Faktycznie
• Pewno któregoś z tych, Co Segregują Śmieci.

Następny dzień rano :

• O zobacz muł! Dalej stoi ! Może chory?
• …

Hej! Hej! Co robicie, wrzeszczę do bandy dzieciaków z kijami, która zabawiała się przeganianiem muła z kąta w kąt.

Następny dzień rano.

Muł stoi.

Segregacja śmieci rozpoczyna się wcześnie, aby zdążyć przed śmieciarą. Bo potem kontenery zapełnią się dopiero po 14.00 i tak do wieczora znowu jest z czego wybierać.

Nikt nie zwraca uwagi na stojącego „bezpańsko” muła.

Po chwil on sam podchodzi do wielkich kubłów, wyciąga woreczki z resztkami, ale nie ma rąk aby je rozerwać a zęby nie za bardzo dają rady, tym bardziej że co chwilę przegania go silniejszy Segregator Śmieci.

• Nie wytrzymam, przyjedz szybko po mnie, pojedziemy szukać lekarza, niech ktoś coś z tym mułem zrobi, on nie może żyć na śmietniku
• Pytałem w sklepie, on nie jest chory, on jest stary, nie nadaje się do pracy i za dużo je...czeka na śmierć..
• Przecież jest zdrowy! Jak to czeka na śmierć ? Przy śmietnisku pomiędzy blokami...

W sklepie warzywnym

• Ma pan resztki dla tego muła co tu stoi przy śmietniku?
• Nie mam
• A te resztki marchewek …
• nie , śmieci są tam – pokazuje na pudło za drzwiami
• ale zgniłe, a te tutaj nadają się tez do wyrzucenia
• powiedziałem nie.
• Ok – mówię wkładając do siatki tyle marchwi ile siatka wytrzyma – to proszę to zważyć, ile płace?

Podchodzę ostrożnie..ale muł nie reaguje zajęty walką z woreczkami foliowymi.

Po chwili spojrzał na mnie wielkimi oczami z których cieknie w dół struga wody. Jedno oko i długie „płacze” . Trochę siwej grzywki .

Aha! Zobaczył marchewki i zastrugał uszami

Będzie uczta!

Dzwonię do koleżanki.

• Słuchaj mam muła na śmietniku, zapytaj Aziza proszę czy zna jakieś miejsce aby go tam przewieźć. Jest stary , nikt go nie chce, czeka na śmierć, niech ta śmierć będzie godna.
• Ok, zobaczymy, poszukamy, dam Ci znać.

A staruszek muł przyczepił się do śmietnika. Teraz w porze obiadowej ma spokój i od jakiegoś czasu coś wyciąga i próbuję przeżuwać...

Jednakże nie jest sam i co chwilę ktoś sprytniejszy z Segregatorów, podkrada mu te resztki. Ale nie wszyscy są tacy, jeden z nich nawet pomógł mułowi wyciągać co lepsze kawałki, obszukali kontenery na zmianę ..

Popołudniu, gabinet weterynaryjny w jednej z bardziej prestiżowych dzielnic Agadiru.

• Muł? Tak słyszałem już ..Nie, ja nie mogę jechać do muła, nie mam takich uprawnień..
  Jeszcze gdyby to był Wasz muł..tak, tłumaczyła mi Pani że jest niczyj , że od kilku dni dogorywa przy śmietniku. Proszę w poniedziałek jechać do urzędu miasta i zgłosić tą sytuację, może wyślą kogoś po muła..

Pół godziny później:

• Taka miska powinna starczyć, 10 litów wody się zmieści, choć zaniesiemy.
• Ok, ale poczekaj aż wypije i weź miskę bo jeszcze ktoś zabierze..

Pił szybko, wypił wszystko...do dna.

A potem był deser w postaci świeżych obierków, pomidorków a nawet i dwie truskawki mu wpadły Jutro może uda się znaleźć paszę.

Noc, nie jest ciemna jak atrament bo są lampy uliczne i światła przejeżdżających co chwilę samochód, gdzieś tam kawałek dalej za śmietnikami jest muł.

Cóż, żyjemy w takich czasach że każdy patrzy tylko przez aparat fotograficzny, więc zasięg wzroku ma dość okrojony.